Είναι περασμένες δυο και χτυπάει το τηλέφωνο ( έγραφα κάτι για τον Γουιλλιαμ Μ παροουζ ) ,βλέπω ένα νούμερο άγνωστο διστάζω να το σηκώσω ,το αποφασίζω ακούω μια φωνή να μου μιλά ψιθυριστά ,στην αρχή δεν καταλαβαίνω ποιος είναι ,ρωτάω και μένω έκπληκτος .πως τέτοια ώρα τηλέφωνο ,τι κανείς ? μου μιλά ψιθυριστά γιατί κοιμάται η φίλη του δίπλα . σε πήρα να πω πόσο έχω συγκινηθεί από τις φωτογραφίες που μου έστειλες . μένω σχεδόν άφωνος ,δεν ξέρω τι να πω . ξέρω ότι λέει αλήθεια . δεν σου τηλεφωνεί κανείς τέτοια ώρα γοητευμένος να σου εκφράσει το θαυμασμό για κάτι αν δεν το νιώθει . συζητάμε αρκετή ώρα , μιλάμε για μουσικές φωτογραφία ζωγραφιές κλπ. Με παροτρύνει να ασχοληθώ και να κοιτάξω το θέμα πιο σοβαρά . τον ευχαριστώ για τα καλά του λόγια, είναι το λιγότερο που μπορώ να του πω , νοιώθω καλύτερα .καληνυχτίζουμε .το ραδιόφωνο συνεχίζει με λαϊκά άσματα ,τέτοιες ώρες είναι ταιριαστά .συνεχίζω αυτό που έκανα … έχει πάει τρεις όνειρα γλυκά……..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου